Ik leerde Nora een hele tijd geleden kennen en het klikte. Sindsdien fotografeer ik haar collecties, een hele fijne samenwerking. Maar zoals veel ondernemers is het na een paar jaar ondernemen soms tijd om te rebranden, te herevalueren, alles eens op punt te zetten. Onze beeldtaal, die klopt. Het waren de geschreven stukken waar Nora nu aan wilde werken. Na Het Traject staat ook dat op punt. En passen woorden en beelden beter samen. Soms vertrekken we van nul, hier gingen we omgekeerd te werk. Dat kan. Alle info vind je hier.

Merkverhaal

Studio Keramiek

Van ingenieur tot keramist.

Ja, ik geef toe dat het een vreemd pad lijkt maar geloof me, mijn twee werelden liggen dichter bij elkaar dan je op het eerste zicht zou denken. Hierover later meer. Zo’n twintig jaar geleden zag ik op een artisanale markt in het zuiden van Frankrijk een man aan zijn draaischijf bezig en het eerste dat in me opkwam was:” Dat moet een zalig gevoel zijn! Zacht, glibberig en lekker vies!”  Ik was geprikkeld en geïntrigeerd, bij thuiskomst ging ik op zoek naar alles wat met klei te maken had. Ik vond een cursus waar je met klei objecten opbouwde maar de draaischijf bleef me roepen. In die tijd, voor de revival rond keramiek die we nu kennen, was een geschikte opleiding vinden een echte uitdaging! Ik vond uiteindelijk een plek waar ik eenmaal per week gezellig ging draaien en de basics aanleerde, tien jaar gingen voorbij. De kinderen groeiden op, ik voelde dat dit meer dan een hobby was en de goesting om me verder te ontwikkelen was groot. Op de kunstacademie (IKA) ging een ongelooflijke, technische wereld voor me open. Na me gedurende vijf jaar, tweemaal per week ondergedompeld te hebben in de curieuze wereld van de keramiek, was mijn bagage groot genoeg. Ik voelde dat lesgeven oftewel mijn kennis doorgeven aan nieuwelingen helemaal mijn ding was. Ook het ambacht terug in de kijker zetten vond ik belangrijk. 

Vroeger had elk dorp zijn lokale pottenbakker waar men zijn huisraad ging kopen maar de industriële revolutie heeft die kleinschalige productie compleet opgeslokt. En zo is er ongelooflijk veel kennis verloren gegaan. Op de academies vind je goede opleidingen maar daar ligt tegenwoordig de nadruk op het kunstige en niet op het ambacht. De beste vakopleidingen volg je in de ateliers van gepassioneerde vaklui. De revival van het ambacht heeft het aanbod vergroot en het niveau gaat er sterk op vooruit. Waar die heropleving vandaan komt? Volgens mij heeft social media zoals Instagram en Pinterest er sterk toe bijgedragen, keramiek is nu eenmaal ongelooflijk fotogeniek. Maar het is voor velen ook een moment van pure ontspanning. In deze drukke, digitale tijden grijp je dan graag terug naar met je handen in de klei zitten en spelen met organische materialen. Dat is de feedback die ik het meest krijg na een workshop; dat mensen eindelijk hun hoofd eens hebben kunnen leegmaken. Of dat ze hun verhaal kwijt konden, ook dat vind ik essentieel. Mijn kennis doorgeven zie ik bijna als een roeping, we moeten jongeren steunen en opleiden zodat ook zij een deskundige kunnen worden. Dit ambacht moet weer groots worden zoals vroeger, waar functionele voorwerpen worden gecreëerd van zo’n hoog niveau dat het bijna kunst is. Dat is iets waar ik ook naar streef als ik collecties op maat maak. Het zijn altijd objecten die je liefst dagelijks gebruikt maar met een unieke vormgeving op maat van de klant. Heerlijk vind ik het als mensen mij het vertrouwen geven om in samenspraak met hen iets aparts te ontwerpen. Ik vergelijk het hele proces wel eens met een bevalling, een stuk minder pijnlijk, dat spreekt voor zich, maar je gloednieuwe collectie uit de oven halen en voor het eerst bewonderen komt er toch dichtbij.

En wat een ingenieur en een keramist gemeen hebben? In mijn geval een voorliefde voor chemie en techniciteit. Ik hou ervan om vanuit de materialen te vertrekken en hun grenzen af te tasten. En ja, ik geef het toe: ik ben een glazenerd. Voor velen is glazuren een wat lastige noodzaak om draaisels gebruiksklaar te maken, voor mij is het een heel groot deel van een ontwerp. Glazuren zijn pure chemie en ze maken of kraken een concept! Bij de zoektocht naar het juiste glazuur voor het gebruikte materiaal komt de chemicus in mij naar boven. 

Dan komt de weegschaal op tafel, gaat het stofmasker op en is het een kwestie van mengen, testen en opnieuw. Tot het plaatje klopt. En zo komen mijn twee werelden samen…het oude, nobele ambacht met een laagje hedendaagse glans. 

“Na de merkbelofte heb jij mijn verhaal uitgeschreven en dat voelt zo goed! Mensen zouden kunnen denken, dat kan je toch best zelf! Maar je eigen verhaal schrijven is net heel erg moeilijk! Wat Karen op één A4 verteld krijgt, krijg ik na een hele avond op café met vrienden niet eens uitgelegd. Bovendien is het verhaal zo “to the point” en zo vlot leesbaar dat het integraal op mijn nieuwe site kan. Ik ben er heel blij mee en het geeft me een boost in mijn zelfvertrouwen, want als ik het zo lees ben ik toch wel een straffe madam ;-)”

— Nora Nuyts